Z powodu wad metody lekkiej mokrej część inwestorów decyduje się na wykonanie ocieplenia metodą lekką suchą.

Przebieg prac w tej metodzie jest następujący:

• mocowanie do ściany budynku poziomych i ewentualnie stężających lub dystansujących, pionowych elementów rusztu konstrukcyjnego drewnianego, stalowego lub z tworzyw sztucznych przy użyciu kołków rozporowych – w praktyce stosowane są różnego rodzaju ruszty specjalnie produkowane w tym celu, często są wykonane z impregnowanych łat drewnianych,
• umieszczenie w sposób szczelny w przestrzeni pomiędzy elementami rusztu materiału izolacyjnego (styropianu), jest on zamocowany przy użyciu kołków kotwiących ze specjalnymi talerzykami dociskowymi, szczelne dopasowanie materiału izolacyjnego gwarantuje zachowanie ciągłości izolacji, skuteczną ochronę cieplną oraz ochronę przed wiatrem,
• przymocowanie do rusztu warstwy osłonowej izolacji w postaci np. wąskich poziomych elementów z tworzywa sztucznego (tzw. siding’u), impregnowanych desek drewnianych, płyt ligno-cementowych, blachy fałdowanej lub trapezowej itd.

Ważne jest pozostawienie pomiędzy warstwą osłaniającą (zwłaszcza szczelną) a izolacją szczeliny powietrznej otwartej u dołu i u góry ściany. Ruch powietrza w tej szczelinie umożliwia usuwanie spod szczelnej okładziny pary wodnej pochodzącej z wnętrza pomieszczenia.

Do zalet tej metody można zaliczyć:

• prosty montaż, często podejmowany samodzielnie przez właścicieli ocieplających małe budynki,
• niezależność wykonawstwa od warunków atmosferycznych,
• niski koszt.

Do wad tej metody można zaliczyć obniżenie oporu cieplnego ocieplenia poprzez materiał rusztu.

Do tej metody zalecane jest stosowanie styropianu ze względu na szczelność strukturalną tego materiału (odporność na wiatr) oraz pełną odporność na zawilgocenie.